Klets, Boem, Paaf. Klaar.

Ik sluit centraal Azie af terug in Kirgizië. Vanuit Tadzjikistan via Batken kom ik terug in Osh. De derde keer. Ditmaal meer als doorreis oord, want we vliegen van Osh terug naar de hoofdstad. De vlucht naar Bishkek is een lachertje en duurt krap aan een half uurtje. In Bishkek is een zeker persoon jarig. Ditmaal word het gevierd met een middagje bowlen in een super westerse shopping mall en een dinertje met onze nieuwe Kirgizische beste vrienden.

De week die hier op volgt besteden we in Karakol. We reizen opnieuw af naar Issyk Kul, dat enorme meer, maar ditmaal voor wat ski vertier. Menigmaal hebben we vernomen dat Karakol de beste plek voor skiën is in centraal Azie. Best een hoog verwachtingspatroon is er ondertussen opgebouwd, maar na een paar maanden in deze Stan-landen kan ik de lat ook weer niet te hoog leggen.

Het is een leuk weekje wintersport! Nee, Karakol is natuurlijk niet te vergelijken met de Europese skibergen. Het is een grijze, grauwe sovjet stad en de toegang tot de skibasis wordt afgelegd in oude afgetrapte auto’s die (als je geluk hebt) sneeuwkettingen hebben. Centraal azie’s beste ski-oord kent maar liefst vier tweedehands stoeltjesliften, waarvan er eentje defect is. Zoals alles in deze landen staat ook dit nog in de kinderschoenen. Maar er wordt een gouden toekomst belooft. In het hotel waar we verblijven, dat gerund wordt door een Nederlands/Kirgisch koppel, treffen we Hayat. De beste man heeft ons enkele weken terug in Arshlan Bob wat activiteiten geregeld, en is hier voor en paar dagen met een vriendin voor wat ski plezier. Van achter een goed gevuld glas wodka verteld hij honderduit hoe verschillende mensen en organisaties druk investeren in de Kirgizische toerismecultuur. Zwitserse ski instructeurs komen de locals de kneepjes van het vak leren, Russische zakenmannen investeren in nieuwe skiliften en andere vrijwilligers sturen gebruikte ski’s richting Karakol.

Persoonlijk ging het skiën mij niet heel erg goed af. Meteen de eerste dag op de latten ga ik lomp onderuit en kom alles behalve lekker op mijn schouder terecht. Hoewel ik niet gek ben van een stootje, hoor ik tijdens de val een “plop” dat me helemaal niet aanstaat. Uit voorzorg duik ik direct een karakteristieke Kirgizische kliniek in waar de dokter meteen rontgenfoto’s laat maken. Een half uur later en 25 dollar lichter sta ik weer op straat, gewapend met een zalfje om de zwelling te verlichten en een mooie souvenir röntgenfoto, waar helaas geen breuk op te zien is. Voor het fotoalbum.

Inmiddels zijn we weer terug in Bishkek en staat het einde van de trip ons nabij. De laatste souvenirs worden hier geshopt en morgen staat de vlieger richting huis op een godsgruwelijke tijd alweer klaar. Normaal gesproken borrelen er op het einde van een reis alweer wat nieuwe bestemmingen in mijn hoofd, maar nu... niks. Misschien blijf ik wel in Nederland?

Om een goede traditie in stand in stand te houden, ook ditmaal een kort overzicht van de laatste drie maanden. De statistieken.

Aantal dagen onderweg: 87
Aantal homestays: 13
Aantal Bazaars bezocht: 17
Beste douche: Dushanbe, Tadzjikistan
Top 3 menu favorieten: Samsa (centraal azie), Plov (Oezbekistan), Veg Momo (China)
top 3 gehate gerechten: Kurutob (Tadzjikistan), Zure yoghurt ballen (centraal azie), wiener worst (Kirgizië)
Boven het toilet gehangen: 2x
Alcoholische versnaperingen: Wodka!
Hoeveelheid chai: 174 liter
Beste Engels: Arshlandbob, Kirgizië
koudste nacht: Vichkut, Tadzjikistan (onder acht dekens)
Meest interessant grensovergang: Osh-Murgab
Vleessoorten? 9; Rund, varken, kip, kalkoen, schaap, geit, paard, yak, ezel (plus het spul dat ze me in China voorgezet hebben.
Aantal keer ‘At kuda?’ (Where from?): 2047
Meest bekneld gezeten: Shared taxi’s, Tadzjikistan
Russisch geleerd? Niet echt
Chinees dan? No chance!
Aantal wasjes gedraaid: 7 in drie maanden
Meest gemist: Familie en vrienden

Tot slot nog enkele dingen over centraal Azie, waar ik delen van China ook onder laat vallen. Dingen die centraal azie, centraal Azie maakt.

Taal; tweetalig, Russisch en eigen. Religie; gematigd moslim. Vrouwtjes, doekje om. Mannetjes, hoedje op. Wc papier; moet je zien, niet van deze tijd. Eten; vlees, brood, noedels, aardappelen, buckweed. Bergzicht; overal! Bouwstijl; sovjet. Ogen klein; Kirgizië. Ogen groot; Tadzjikistan. Dankjewel; Ragmat. Kledingstijl; sober. Straatbeeld; bazaars, koeien, schapen, zand, mashrutka. Schoenen poetsen; 10x per dag. Handdruk; alleen voor mannen. Auto’s; russisch/ duits. Regen; nee. Politie; corrupt. Standbeelden: Lenin, Manas (KGZ) en Somoni (TAJ)

Dat zijn zo’n beetje de cijfertjes. Daarbij komt ook nog de teleurstelling dat ik mezelf toch echt geen man mag noemen, want ik heb hier nog altijd geen beest de nek omgedraaid. Ik stap dus met mijn staat tussen de benen op het vliegtuig morgen.

Tot snel!

Rien