Wild Wonderful West!
Door: Rien
Blijf op de hoogte en volg Rien
10 December 2010 | Australië, Perth
Het ontdekken van nieuwe dingen, dingen die je thuis nooit tegen zult komen, ervaringen opdoen die je ogen opnieuw openen. Dat is wat ik wilde bereiken, dat is wat ik wilde zien! Voor mij heeft Australie deze wens de afgelopen maanden maar gedeeltelijk vervuld. Het lijkt veel op thuis, het is geen vreemde wereld. Maar dan, wanneer het einde van de reis langzaam in zicht komt, wordt je toch weer positief verrast door dat land ver van het jouwe. There is a first for everything..!
Na een aantal weken hard zwoegen op boerderijen in Northern Territory werd het tijd om mezelf te trakteren op het "stukje" Australie dat 'Western Australia' (WA) heet. Een trip langs de westkust! In Darwin heb ik snel drie medereizigers op de kop getikt en wel voor een spotprijsje! David (Fransman, inc. auto), Raffaelo (Italiaanse prince charming) en Janneke (Nederlands, nee Hollands) waren zo vrij om met me mee te reizen. Met z'n allen in een Ford Fairmond stationwagon zijn we een drie-weekse trip van Darwin naar Perth begonnen. Voor niemand onder ons een ongewone uitdaging, en toch zou het voor ons allen een trip van 'eersten' worden.
Om in Western Australia te geraken moesten we eerst een 300-tal kilometer backtracken in zuidelijke richting. Onderweg kwamen we opnieuw (voor mij) langs Lichfield NP, maar omdat David hier nog niet geweest was hebben we hier een dag vrolijk in de watervallen rond liggen spetteren. We hadden geen haast dus dat doet maar lekker. Het was dan ook pas om het einde van de volgende dag dat we een nieuwe staat binnen reden..
Verhip ik ga wel erg snel nu. Ik moet niet vergeten te vertellen dat tijdens deze trip de afstanden die we aflegden enorm waren. Ik weet het, dit heb ik al eens eerder aangekaart, maar geloof het of niet, de afstanden waren immens! Het oppervlakte van WA omvat een derde van het totale land. Bij het oversteken van de staatsgrens (800km van Darwin) werden we gecontroleerd op groeten en fruit dat je niet West Australie in mag nemen en werden de horloges 1,5 uur terug gezet.
Direct na de grens lag lake Argyle. Dit man-made meer is het een na grootste van Australie en bevat prachtig blauw water zo ver als het oog reikt. De zon stond al laag aan de hemel wat de scenery nog mooier maakte! Diezelfde avond, toen we druk bezig waren met het opzetten van de tent en het sprokkelen van hout voor een kampvuur, waren we getuigen van een natuurfenomeen dat ik werkelijk nog nooit gezien had. De zon was net achter de horizon verdwenen toen we getrakteerd werden op een natuurlijke vuurwerkshow. Een enorme onweerswolk passeerde ons, weleenswaar geruisloos, maar flitste continu zoals je die alleen in Australie tegenkomt. Elke twee seconden werd de hemel verlicht door bliksemschichten. We werden er allemaal stil van en hebben meer dan een uur op de grond gezeten, starend naar de hemel.
Het gebied waar we vervolgens doorheen kwamen wordt de Kimberley genoemd. Een van de meest onherbergzame gebieden van het land. Om deze reden konden wij het helaas niet optimaal verkennen opdat dit opnieuw slechts voor 4WD was weggelegd. Tijdens onze route die onder de Kimberley door liep passeerden we enkel 'road trains' en die ene (letterlijk) verdwaalde kameel en hebben we toch kunnen genieten van het mooie landschap, de caddle farms en de enorme leegte van de regio.
De volgende stad waar we in terecht kwamen was Broom, zo'n 1900 km van Darwin en de eerste plek aan de westkust waar we de Indische oceaan konden aanschouwen. In Broom zijn we enkele dagen blijven hangen om te genieten van zon, zee en strand. Hier kwamen we ook veel medereizigers tegen die we op weg richting zuiden nog vele malen zouden tegenkomen. We hebben een beetje de sights gezien, de locale brouwerij bezocht en een filmpje gekeken in 'swerelds oudste openlucht bioscoop.
Vanuit Broom verder zuidelijk richting Port Hedland langs de 'Great Sandy Desert'. In Port Hedland zijn we echt in 'mining world' beland. Iedereen die in deze regio woont heeft iets met mijnen te maken. Hier wordt werkelijk vanalles uit de grond gehaald. De komende paar dagen zouden we dan ook enkel mijnwerkers op de weg tegenkomen en dorpjes passeerden, afgesloten van de buitenwereld. Het is moeilijk voor te stellen om hier, speciaal als kind, te leven.
Na Port Hedland zijn we iets meer landinwaarts gegaan en kwamen we uit in Karijini NP. Een van de meest indrukwekkende dingen die ik in West Australie heb gezien. In het park zijn verschillende gorges te verkennen met bijbehorende watervallen, meren en wildlife. De ene gorge was nog mooier dan de andere! Beeldschoon! Wel leuk om te vertellen is dat in de zomerperiode hier de zon al voor vijf uur 's ochtens opkomt. Tel hierbij op dat we in een tent overnachtten, wat maakt dat we elke morgen al extreem vroeg uit de veren waren. Het mooie hiervan is dat we soms al om 6am, wanneer alles weer tot leven komt, onze eerste ochtendduik maakte in een meertje. Erg mooie ervaring! Niet veel later kwam nog een leuke ervaring, de eerste lekke band.:) Uiteraard hadden we een reserve dus na een snelle verwissel truc waren we weer onderweg.
Terug aan de kust kwamen we aan in Exmouth. Hier was het tijd om de wandelschoenen uit te schoppen en ons in het water te begeven. Maar voordat het zo ver was eerst het volgende. Zoals gezegt was het een trip van eersten en ook deze is er een voor in het fotoboek. Tegen de avond kwamen we net buiten Exmouth aan in een National Park waar we een aantal dagen zouden blijven. We kwamen hier tijdens een bijzondere periode want vanaf november komen hier de zeeschildpadden het strand op om hun eieren te leggen. De zon was reeds ondergegaan en we zaten nog maar net op het strand toen recht voor ons een donker gedaante uit de zee tevoorschijn kwam. Een enorme schildpad kwam met pijn en moeite het strand opgekropen en begon recht voor onze ogen een kuil te graven om haar eieren in te leggen. Een schoolvoorbeeld van het spreekwoord; "Wie een kuil graaft voor een ander, gaat er zelf lekker in liggen";) Het duurde wel enkele uren voordat de schildpad haar behoefte had gedaan en weer terug de zee in ging, maar het was het dubbel en dik waard!
De volgende dagen in het Ningaloo Marine Park hebben we voornamelijk besteed aan snorkelen. Er zijn hier verschillende mooie snorkellocaties, elke heeft weer iets anders te bieden. Het koraal was minder kleurrijk als dat wat ik voorheen in Thailand heb gezien, maar tropische vissen zijn er in overvloed! Zo hebben we gezommen met massa's vissen, stingrays, schildpadden en kwamen we zelfs een reef haai tegen. Erg vet!
Verder zuidelijk langs de coral coast kwamen we terecht in -hoe toepasselijk- Coral Bay. Dit dorpje (lees: grote camping) heeft ook weer een adembenemende ligging aan de Indische oceaan. Hoewel het op snorkel/ duikgebied minder te bieden heeft, is het strand perfect. Heb er geen andere worden voor, de volle tien punten.
De laatste stad aan de coral coast was Carnavon. Leuk plaatsje met weer iets meer beschaving waar we veel zoutmeren gezien hebben, een NASA sataliet schotel, oew en.. Blowholes! Haha geen natuurwonder maar wel erg grappig om te zien hoe het zeewater meters de lucht in wordt geblazen door gaten in de rotsachtige kust door een compinatie van water- en luchtdruk. Kleine volkaantjes van water!:)
Verder door naar Shark Bay. Ook weer een paar dagen van eersten. Zo hebben we een bezoek gebracht aan de zeer zeldzame stromatolites! Ook deze ehm.. bacterien(!) klinken indrukwekkender dan dat ze zijn en nee dat is niet omdat ze geluid maken. De dingen zijn onze oudste voorvaders, ze zijn de eerste vorm van leven op deze aarde. Alleraardigst dat we de kans krijgen deze na miljoenen jaren nogsteeds te mogen aanschouwen, maar het bleven toch verschimmelde stenen in een plas water. Shell beach, iets verderop, was een stuk indrukwekkender. Zoals de naam al zegt, een strand enkel uit schelpen. Klinkt niet bijzonder, was het wel.
Dan de voornaamste reden om Shark Bay aan te doen was Monkey Mia. In dit park kun je wilde dolfijnen van dichtbij zien. Elke ochtend komt hier een groep van een stuk of tien 'bottlenose' dolfijnen richting strand waar ze ekele vissen gevoerd krijgen. De toeloop (van toeristen) was er enorm en het stelde niet zo gek veel voor, maar we hebben wat wilde dolfijnen gezien. En schattig, een kleintje van 9 dagen oud.
Nu iets serieuzer.. Je kunt nog zoveel nieuwe ervaringen opdoen, maar niet alle ervaringen zijn even leuk.. Het was 27 November en we reden net Kalbarri National Park uit waar we onder andere de rose meren bewonderd hadden. We maakte een korte toiletstop in het schattige Northampton en besloten dat het wel goed was voor vandaag en een overnachtingsplaats zouden opzoeken. Niet veel verder kwamen we een rustplaats langs de snelweg tegen wat ideaal was voor de nacht. Echter, op het moment dat we de rustplaats op wilde draaien werden we van achteren geramd door twee snelheidsduivels die tijdens een inhaalpoging niet aan het opletten waren. Onze Ford Fairmond draaide om z'n lengteas en kwam tot stilstrand in de berm. Iedereen is er zonder al te veel kleerscheuren uitgekomen, maar beide auto's waren total loss. Het toeval bestond dat op diezelfde rustplaats reeds een aantal vrienden van ons aanwezig waren die ons hebben bijgestaan met het regelen van politie, ambulance, sleepwagen etc. Na een controlebezoek in het ziekenhuis brachten we die nacht, iets anders dan verwacht, door in Geraldton.
'Gelukkig' was Geraldton nog slechts 400km van Perth verwijderd, dus enkele dagen later, toen we alles geregeld hadden, zijn we per huurauto het laatste stukje naar Perth afgedaald.
That brings us up to date! In Perth, een gezellige stad, heb ik de afgelopen paar dagen wat vrienden opgezocht en bovendien mijn tweede verjaardag op rij in het buitenland gevierd. Dit jaar is het redelijk rustig verlopen met een BBQ in Kings Park, chocolade mudcake en, geloof het of niet, de nieuwe Harry Potter film. Dit is ook meteen een goed moment om iedereen te bedanken voor de felicitaties die ik de afgelopen dagen heb gekregen. Ben erg blij dat nogsteeds zoveel mensen hier aan gedacht hebben, zelfs na een jaar van afwezigheid! Merci to all!:)
Zo beleef je een maand niet zo gek veel en drie weken later kom je woorden te kort om te vertellen wat je allemaal wel niet hebt beleefd. Het is een lang verhaal geworden van een prachtige trip langs de westkust, maar wees gerust, het is voorlopig het laatste. Ik heb nog 10 dagen hier in Perth tegoed voordat ik weer terug vlieg naar Nederland. Ik hoop op een witte kerst en temperaturen zo extreem laag dat ik wilde dat ik nog aan deze kant van de wereld zat! Iets zegt me dat dat wel goed gaat komen..
Vanuit Perth Australia, over en uit..
Na een aantal weken hard zwoegen op boerderijen in Northern Territory werd het tijd om mezelf te trakteren op het "stukje" Australie dat 'Western Australia' (WA) heet. Een trip langs de westkust! In Darwin heb ik snel drie medereizigers op de kop getikt en wel voor een spotprijsje! David (Fransman, inc. auto), Raffaelo (Italiaanse prince charming) en Janneke (Nederlands, nee Hollands) waren zo vrij om met me mee te reizen. Met z'n allen in een Ford Fairmond stationwagon zijn we een drie-weekse trip van Darwin naar Perth begonnen. Voor niemand onder ons een ongewone uitdaging, en toch zou het voor ons allen een trip van 'eersten' worden.
Om in Western Australia te geraken moesten we eerst een 300-tal kilometer backtracken in zuidelijke richting. Onderweg kwamen we opnieuw (voor mij) langs Lichfield NP, maar omdat David hier nog niet geweest was hebben we hier een dag vrolijk in de watervallen rond liggen spetteren. We hadden geen haast dus dat doet maar lekker. Het was dan ook pas om het einde van de volgende dag dat we een nieuwe staat binnen reden..
Verhip ik ga wel erg snel nu. Ik moet niet vergeten te vertellen dat tijdens deze trip de afstanden die we aflegden enorm waren. Ik weet het, dit heb ik al eens eerder aangekaart, maar geloof het of niet, de afstanden waren immens! Het oppervlakte van WA omvat een derde van het totale land. Bij het oversteken van de staatsgrens (800km van Darwin) werden we gecontroleerd op groeten en fruit dat je niet West Australie in mag nemen en werden de horloges 1,5 uur terug gezet.
Direct na de grens lag lake Argyle. Dit man-made meer is het een na grootste van Australie en bevat prachtig blauw water zo ver als het oog reikt. De zon stond al laag aan de hemel wat de scenery nog mooier maakte! Diezelfde avond, toen we druk bezig waren met het opzetten van de tent en het sprokkelen van hout voor een kampvuur, waren we getuigen van een natuurfenomeen dat ik werkelijk nog nooit gezien had. De zon was net achter de horizon verdwenen toen we getrakteerd werden op een natuurlijke vuurwerkshow. Een enorme onweerswolk passeerde ons, weleenswaar geruisloos, maar flitste continu zoals je die alleen in Australie tegenkomt. Elke twee seconden werd de hemel verlicht door bliksemschichten. We werden er allemaal stil van en hebben meer dan een uur op de grond gezeten, starend naar de hemel.
Het gebied waar we vervolgens doorheen kwamen wordt de Kimberley genoemd. Een van de meest onherbergzame gebieden van het land. Om deze reden konden wij het helaas niet optimaal verkennen opdat dit opnieuw slechts voor 4WD was weggelegd. Tijdens onze route die onder de Kimberley door liep passeerden we enkel 'road trains' en die ene (letterlijk) verdwaalde kameel en hebben we toch kunnen genieten van het mooie landschap, de caddle farms en de enorme leegte van de regio.
De volgende stad waar we in terecht kwamen was Broom, zo'n 1900 km van Darwin en de eerste plek aan de westkust waar we de Indische oceaan konden aanschouwen. In Broom zijn we enkele dagen blijven hangen om te genieten van zon, zee en strand. Hier kwamen we ook veel medereizigers tegen die we op weg richting zuiden nog vele malen zouden tegenkomen. We hebben een beetje de sights gezien, de locale brouwerij bezocht en een filmpje gekeken in 'swerelds oudste openlucht bioscoop.
Vanuit Broom verder zuidelijk richting Port Hedland langs de 'Great Sandy Desert'. In Port Hedland zijn we echt in 'mining world' beland. Iedereen die in deze regio woont heeft iets met mijnen te maken. Hier wordt werkelijk vanalles uit de grond gehaald. De komende paar dagen zouden we dan ook enkel mijnwerkers op de weg tegenkomen en dorpjes passeerden, afgesloten van de buitenwereld. Het is moeilijk voor te stellen om hier, speciaal als kind, te leven.
Na Port Hedland zijn we iets meer landinwaarts gegaan en kwamen we uit in Karijini NP. Een van de meest indrukwekkende dingen die ik in West Australie heb gezien. In het park zijn verschillende gorges te verkennen met bijbehorende watervallen, meren en wildlife. De ene gorge was nog mooier dan de andere! Beeldschoon! Wel leuk om te vertellen is dat in de zomerperiode hier de zon al voor vijf uur 's ochtens opkomt. Tel hierbij op dat we in een tent overnachtten, wat maakt dat we elke morgen al extreem vroeg uit de veren waren. Het mooie hiervan is dat we soms al om 6am, wanneer alles weer tot leven komt, onze eerste ochtendduik maakte in een meertje. Erg mooie ervaring! Niet veel later kwam nog een leuke ervaring, de eerste lekke band.:) Uiteraard hadden we een reserve dus na een snelle verwissel truc waren we weer onderweg.
Terug aan de kust kwamen we aan in Exmouth. Hier was het tijd om de wandelschoenen uit te schoppen en ons in het water te begeven. Maar voordat het zo ver was eerst het volgende. Zoals gezegt was het een trip van eersten en ook deze is er een voor in het fotoboek. Tegen de avond kwamen we net buiten Exmouth aan in een National Park waar we een aantal dagen zouden blijven. We kwamen hier tijdens een bijzondere periode want vanaf november komen hier de zeeschildpadden het strand op om hun eieren te leggen. De zon was reeds ondergegaan en we zaten nog maar net op het strand toen recht voor ons een donker gedaante uit de zee tevoorschijn kwam. Een enorme schildpad kwam met pijn en moeite het strand opgekropen en begon recht voor onze ogen een kuil te graven om haar eieren in te leggen. Een schoolvoorbeeld van het spreekwoord; "Wie een kuil graaft voor een ander, gaat er zelf lekker in liggen";) Het duurde wel enkele uren voordat de schildpad haar behoefte had gedaan en weer terug de zee in ging, maar het was het dubbel en dik waard!
De volgende dagen in het Ningaloo Marine Park hebben we voornamelijk besteed aan snorkelen. Er zijn hier verschillende mooie snorkellocaties, elke heeft weer iets anders te bieden. Het koraal was minder kleurrijk als dat wat ik voorheen in Thailand heb gezien, maar tropische vissen zijn er in overvloed! Zo hebben we gezommen met massa's vissen, stingrays, schildpadden en kwamen we zelfs een reef haai tegen. Erg vet!
Verder zuidelijk langs de coral coast kwamen we terecht in -hoe toepasselijk- Coral Bay. Dit dorpje (lees: grote camping) heeft ook weer een adembenemende ligging aan de Indische oceaan. Hoewel het op snorkel/ duikgebied minder te bieden heeft, is het strand perfect. Heb er geen andere worden voor, de volle tien punten.
De laatste stad aan de coral coast was Carnavon. Leuk plaatsje met weer iets meer beschaving waar we veel zoutmeren gezien hebben, een NASA sataliet schotel, oew en.. Blowholes! Haha geen natuurwonder maar wel erg grappig om te zien hoe het zeewater meters de lucht in wordt geblazen door gaten in de rotsachtige kust door een compinatie van water- en luchtdruk. Kleine volkaantjes van water!:)
Verder door naar Shark Bay. Ook weer een paar dagen van eersten. Zo hebben we een bezoek gebracht aan de zeer zeldzame stromatolites! Ook deze ehm.. bacterien(!) klinken indrukwekkender dan dat ze zijn en nee dat is niet omdat ze geluid maken. De dingen zijn onze oudste voorvaders, ze zijn de eerste vorm van leven op deze aarde. Alleraardigst dat we de kans krijgen deze na miljoenen jaren nogsteeds te mogen aanschouwen, maar het bleven toch verschimmelde stenen in een plas water. Shell beach, iets verderop, was een stuk indrukwekkender. Zoals de naam al zegt, een strand enkel uit schelpen. Klinkt niet bijzonder, was het wel.
Dan de voornaamste reden om Shark Bay aan te doen was Monkey Mia. In dit park kun je wilde dolfijnen van dichtbij zien. Elke ochtend komt hier een groep van een stuk of tien 'bottlenose' dolfijnen richting strand waar ze ekele vissen gevoerd krijgen. De toeloop (van toeristen) was er enorm en het stelde niet zo gek veel voor, maar we hebben wat wilde dolfijnen gezien. En schattig, een kleintje van 9 dagen oud.
Nu iets serieuzer.. Je kunt nog zoveel nieuwe ervaringen opdoen, maar niet alle ervaringen zijn even leuk.. Het was 27 November en we reden net Kalbarri National Park uit waar we onder andere de rose meren bewonderd hadden. We maakte een korte toiletstop in het schattige Northampton en besloten dat het wel goed was voor vandaag en een overnachtingsplaats zouden opzoeken. Niet veel verder kwamen we een rustplaats langs de snelweg tegen wat ideaal was voor de nacht. Echter, op het moment dat we de rustplaats op wilde draaien werden we van achteren geramd door twee snelheidsduivels die tijdens een inhaalpoging niet aan het opletten waren. Onze Ford Fairmond draaide om z'n lengteas en kwam tot stilstrand in de berm. Iedereen is er zonder al te veel kleerscheuren uitgekomen, maar beide auto's waren total loss. Het toeval bestond dat op diezelfde rustplaats reeds een aantal vrienden van ons aanwezig waren die ons hebben bijgestaan met het regelen van politie, ambulance, sleepwagen etc. Na een controlebezoek in het ziekenhuis brachten we die nacht, iets anders dan verwacht, door in Geraldton.
'Gelukkig' was Geraldton nog slechts 400km van Perth verwijderd, dus enkele dagen later, toen we alles geregeld hadden, zijn we per huurauto het laatste stukje naar Perth afgedaald.
That brings us up to date! In Perth, een gezellige stad, heb ik de afgelopen paar dagen wat vrienden opgezocht en bovendien mijn tweede verjaardag op rij in het buitenland gevierd. Dit jaar is het redelijk rustig verlopen met een BBQ in Kings Park, chocolade mudcake en, geloof het of niet, de nieuwe Harry Potter film. Dit is ook meteen een goed moment om iedereen te bedanken voor de felicitaties die ik de afgelopen dagen heb gekregen. Ben erg blij dat nogsteeds zoveel mensen hier aan gedacht hebben, zelfs na een jaar van afwezigheid! Merci to all!:)
Zo beleef je een maand niet zo gek veel en drie weken later kom je woorden te kort om te vertellen wat je allemaal wel niet hebt beleefd. Het is een lang verhaal geworden van een prachtige trip langs de westkust, maar wees gerust, het is voorlopig het laatste. Ik heb nog 10 dagen hier in Perth tegoed voordat ik weer terug vlieg naar Nederland. Ik hoop op een witte kerst en temperaturen zo extreem laag dat ik wilde dat ik nog aan deze kant van de wereld zat! Iets zegt me dat dat wel goed gaat komen..
Vanuit Perth Australia, over en uit..
-
10 December 2010 - 07:47
Corrie Versteden:
Ha Rien, allereerst nog proficiat met je 24e verjaardag!!!! Dat was zeker schrikken met die botsing, gelukkig goed afgelopen.Wat heb je veel beleefd en veel mooie dingen gezien!! Toch denk ik dat je ons witte stadje ook weer mooi zult vinden, zeker nu het hier echt helemal wit is. Nog een fijne week daarachter en we zien je graag de 18e gezond en wel weer aan st job verschijnen. -
10 December 2010 - 08:00
Ruth :
Heey Rien,
Weeer een leuk verhaaltje. Heel wat ervaringen heb je mee gemaakt, super!!!!
Het was me niet duidelijk dat je over 10 dgn alweer terug komt naar het koude Nederland. Maar... geniet jij eerst nog maar volop van je laatste dagen!
Tot ziens in NL x Ruth -
10 December 2010 - 09:56
Gijs:
Rien!
Nondepie..ein woord: JALOERS! Hub mit väöl plezeer dien verhaole gevolgdj 't aafgeloupe jaor, echt te gek waase allemaol mit maaks dao aan de angere kantj van de waereldj!
Mer ich begriep desse dus mit de kerst in Nederlandj bus? Busse present oppe Kerstsessie? Kinse nao al die waereldjreiservaringen weer 'ns genieten van oer-Limburgse gezelligheid! (en van 'n heuse Limburgse Limp Bizkit coverband :D) Wellicht tot den!
Geniet nog van dien letste dagen dao en 'n gooj trukreis!
Gr's
Gijs -
10 December 2010 - 10:53
Sjaak:
ha die Rien,
spannend verhaal weer en mooie foto's.... maar waar is die schildpad?
Gelukkig zijn jullie er allemaal goed van af gekomen na die crash.
We zien je terugkomst tegemoet de 20ste...hou je taai en tot dan....
EN VOOR DEGENEN DIE 'T NOG NIET WETEN: DE HELE DAG INLOOP BIJ JACOBS de20STE DECEMBER....WELKOMSTFEESTJE RIEN
sjaak -
10 December 2010 - 10:57
Nadieh:
hey ronnie,
die koude temperaturen komt wel goed hoor hahaha.
helaas is hier in rdam de sneeuw alweer weg maar als piet klopt dan komt er weer sneeuw aan.
Hoop dat je er met terugvliegen niet te veel last van gaat hebben.
Schiphol heeft plat gelegen half en veel andere vliegvelden in west europa ook vanwege het lkkre wintererse weer hahaha.
Ik zie je snel weer.
Groetjes,
Nadieh
ps geniet nog van je laatste dagen -
10 December 2010 - 12:27
Hans En Thea:
Hey Rien
Wat weer een belevenissen man.Geweldig.En ook weer magnifieke foto's.Gelukkig is de botsing goed afgelopen.Geniet nog van je laatste dagen en wet zien we ons wel weer.
Gr Hans en Thea -
10 December 2010 - 16:09
Rien:
Told ya so.... the west coast doesn't dissapoint ;)
Super dat je het leuk hebt aan de Westkust ik ben zo jaloers als het maar kan!! Mocht je goedkoop willen eten en je houd van indiaas eten ga dan naar de riverside waar de boten vertrekken naar hillaries, daar ligt een idiaas restaurant waar je mag betalen wat je maar wilt :) minimaal 5 euro :D oja daar zit ook de leukste pub voor laat op een relaxte avond THE LUCKY SHAG. en nee de naam betekent niet wat je zou denken, de meeuwen die je aan de swam river ziet heten Shags haha ;) grappig toch!!
Have a bleedin splendid time in Perth!
xx Cris -
10 December 2010 - 18:56
Donald:
Wow! Looking good mate! Ik denk dat ik mijn volgende bestemming al weet! -
11 December 2010 - 13:35
Melanie:
Broeder! Super vet laatste verhaal, klinkt errug goed! Behalve dat ongeluk dan, maar gelukkig is dat dus ook goed afgelopen! Ik ben wel blij dat je weer richting Nederland komt, en dat we je verhalen dan van jouzelf kunnen horen. Een heel goede terugreis en tot over een paar weekjes!!! Enne... zien we je de 29e nog in NIjmegen?? x Mel -
13 December 2010 - 09:56
Lisanne:
Ha rien!
Te gek verhoall weer!
eerst wil ich dich nog f felicitere mit diene verjoardaag! hub dich nog redelijk get smsjes gestuurd mer hai miss beater kinne maile he ;)
Amezeer dich nog good die litste paar daag.. die zulle noe waal om vleege!
Kus vanoet de laak! -
15 December 2010 - 09:07
Lian Versteden:
Ha Rien!
Goh het gaat wel snel evengoed he zo´n jaar! En wat je allemaal meemaakt in een jaar pff geweldig!!!
Ik denk dat die witte kerst wel gaat lukken, het is nu in ieder geval al een paar weken voornamelijk wit geweest en ja, ook koud!! Dusse..ruilen?
Nou ik wens je alvast een hele goede terugreis! En tot in Thoear!
Groetjes Lian -
16 December 2010 - 14:23
Jorg:
Rien,
Wat een te gek verhaal en mooie foto's!!! Ik hoorde dat je terug komt met Kerst!! 8 januari bij Westa voor 't plankentoernooi??
CU!!!
Ciaoo -
16 December 2010 - 18:35
Jes:
ha leeve,wats dich, dit jaor, hubs mitgemaak, numt neemes dich nog aaf,super!!! Wat Hubste os deks verras en zulle veer dien verhaole misse, mer wat heerlik um dich weer in de erm te vallen,Dien bedje is gespreijd de kachel opgestook,ich vergeet diene winterjas neet,want koud is ut, mer ut heit auch weer get ;) Unne hiele gooie vlucht en tot maondig xxxxxxxx mam -
17 December 2010 - 21:29
Annelies Kierkels:
Ha Rien.
Wat een verhaal al weer. Je hebt heel wat mee gemaakt het afgelopen jaar.
Alvast een hele goede reis.
En de kou? Ja die is er dubbel en dik en het is wit en spiegelglad op het moment.
Je zult het weer snel zelf ervaren.
Tot gauw!
Heel veel groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
