Beesjes, beesjes, beesjes
Door: Rien
Blijf op de hoogte en volg Rien
18 September 2010 | Australië, Adelaide
Het begrip 'reiziger' wordt door iedereen anders geïnterpreteerd, dat heb ik wel gemerkt hier in Australie. Maar de belangrijkste eigenschap waar iedereen het toch wel over eens lijkt te zijn, is dat een reiziger... reist. Hij verplaatst zich voordurend en blijft niet te lang op een plaats hangen. Dat was dan ook precies de reden waarom het voor mijn tijd was om Melbourne (waar ik bijna 3 maanden gezeten heb!!) te verlaten. Ik heb daarom al mijn vriendjes hier vaarwel gezegt, mijn backpack omgeslingerd en op een trein richting westen gesprongen.
Mijn eerste bestemming was Ballarat, een stad ontstaan tijdens een goldrush zo'n 100 jaar geleden. Op zich niet een heel bijzondere stad, maar het was prettig hier een dag rond te lopen en de oude victoriaanse gebouwen en vervallen goudmijnen te bewonderen.
Na een dag in Ballarat heb ik de drukte achter me gelaten en ben ik richting Grampians National Park gereist. Dit park ligt in het westen van Victoria en staat bekend om zijn unieke rotsformaties en kilometers aan 'bushwalks'. Ik heb me voor een paar nachten gesetteld in een gat van een dorpje, Halls Gap, dat omringt wordt door het NP. Het hostel waar ik verbleef was erg leuk en was niet meer dan een klein huisje langs de enige weg die door Halls Gap liep. Hier heb ik me uitstekend vermaakt met dingen die ik nou echt graag doe; wandelen en bergjes beklimmen. Daarnaast ben ik ook een dag op een mountainbike gesprongen voor een zeer uitputtende(!!) fietstocht. Ik heb me een paar dagen goed kunnen uitleven en de uitzichten bovenop de heuvels waren uitstekend! Maar wat me hier het meeste aansprak was de veelzijdigheid aan wildlife, de beesjes. Voor het eerst hier in Australie zag ik wilde kangaroos en het waren er een hoop! Het park heeft een enorme populatie en je komt ze dan ook overal tegen. Zelfs na een vier uur durende tocht naar de top van de Pinacle (een berg daar) zie je ze vrolijk rondhuppen. Daarnaast zie je er uiteraard de kuala beertjes en flink wat emu's. Maar het meest indrukwekkende waren wel de verschillende soorten vogels die er rondvlogen. Onwerkelijk bijna hoeveel verschillende tropisch uitziende vogels er rondvliegen terwijl het hier nog best koud is. Fel groen, blauw, geel en rode papagaaitjes vliegen je om de oren. De witte cockatoo's zijn er zo gewoon als onze huis tuin en keuken mus en ook de beroemde kucabura laat zijn lied hier horen. Een vogelspotters walhalla!
Bij het verlaten van de Grampians, verlaat ik ook meteen de staat Victoria want mijn volgende bestemming is Adelaide in South Australia. Onderweg kwam ik er ook achter dat je in Australie soms wat een vertekend beeld ontwikkeld. Zo denk je dat je in een modern westers land bent met goed openbaar vervoer, maar dan wil je weg uit Hall Gap.. Ja, het is maar een klein dorpje en ja, het ligt in een nationaal park, maar het is een redelijk populaire touristische bestemming en het ligt nou ook weer niet zo afgelegen om er maar 1 bus per dag door te laten gaan. Die ene bus die om half 3 in de middag vertrekt is dan ook meteen de enige aansluiting op de bus richting Adelaide die net na middernacht vertrekt. Die moest ik dus vatten wat een overstaptijd van 9 uur betekende. Haasten hoefde ik me niet, maar zie je tijd maar eens om te krijgen langs de western highway waar mijn halte was.
Na een busreis van 6 uur en een beetje slaap in de bus kwam ik aan in Adelaide. Eerst je horloge bijstellen want Adelaide tijd is een half uur eerder dan Victoria en een hostel opzoeken. Daar stapte ik van het ene extreme in het andere. Waar ik in de Grampians een klein paradijsje van een hostel had, had ik hier het gevoel dat ik in een kraakpand tussen de junkies zat. Nou ben ik zelf niet bepaald kieskeurig, maar in dit hostel durfde ik nog geen deurklink vast te pakken zo smerig was het. Zelfs het gratis ontbijt heb ik links laten liggen. Na een nacht ben ik daar dan ook snel weer vertrokken en vond ik een ander leuk en schoon hostel. Maar voor de mensen die ooit nog eens een bezoek willen brengen aan Adelaide.. DO NOT GO TO KIWI LODGE HOSTEL!!
Adelaide adverteerd zichzelfs als "Australia's most relaxt city". Klopt wel een beetje! Het voelt er een beetje het zelfde aan als in Melbourne, maar dan minder hectisch. Ook hier voelt het heel brits en victoriaans aan, wat natuurlijk niet gek is voor een land dat jarenlang geregeerd werd door Groot Britanie. Zelfs het weer voelt er op het moment brits aan! Dat alles doet me terugdenken aan de tijd die ik zelf samen met mijn grote broer in de UK heb doorgebracht. Nu ik er over nadenk.. het is precies een jaar geleden dat we daar rondliepen!
De eerste paar dagen heb ik het stadscentrum van Adelaide een beetje verkend. Wat me hier ook weer verbaaste waren de vogels. Ongelofelijk hoeveel soorten er in een stad als Adelaide voorkomen. Je hoeft maar een willekeurig park in te lopen, op de geluiden af te gaan en je ziet de felgekleurde pietjes zo de vruchten uit de bomen eten. Maf!
Het is nu al zo'n twee weken na mijn aankomst in Adelaide. De afgelopen 9 dagen heb ik opnieuw voornamelijk besteed aan werken. Ik heb me hier toch een droombaantje gevonden! De eerste twee weken van September is er hier de 'Adelaide Show'. Het grootste spectakel van het jaar waarbij ze een enorme kermis opbouwen vol met attracties, paardenraces en markten. Negen dagen lang heb ik geholpen bij een kraamje op de show waarbij ik t-shirts heb verkocht. Het waren erg lange dagen maar het was geniaal lache een beetje t-shirts aan te prijzen.
Tot zo ver Adelaide. Het is weer tijd om verder te reizen. Over een paar dagen begin ik aan een van de beroemdste trips van Australie. De route tussen Adelaide en Darwin. Van het zuiden door 'the red center' naar het tropische noorden!
Cheers Ronnie!
Mijn eerste bestemming was Ballarat, een stad ontstaan tijdens een goldrush zo'n 100 jaar geleden. Op zich niet een heel bijzondere stad, maar het was prettig hier een dag rond te lopen en de oude victoriaanse gebouwen en vervallen goudmijnen te bewonderen.
Na een dag in Ballarat heb ik de drukte achter me gelaten en ben ik richting Grampians National Park gereist. Dit park ligt in het westen van Victoria en staat bekend om zijn unieke rotsformaties en kilometers aan 'bushwalks'. Ik heb me voor een paar nachten gesetteld in een gat van een dorpje, Halls Gap, dat omringt wordt door het NP. Het hostel waar ik verbleef was erg leuk en was niet meer dan een klein huisje langs de enige weg die door Halls Gap liep. Hier heb ik me uitstekend vermaakt met dingen die ik nou echt graag doe; wandelen en bergjes beklimmen. Daarnaast ben ik ook een dag op een mountainbike gesprongen voor een zeer uitputtende(!!) fietstocht. Ik heb me een paar dagen goed kunnen uitleven en de uitzichten bovenop de heuvels waren uitstekend! Maar wat me hier het meeste aansprak was de veelzijdigheid aan wildlife, de beesjes. Voor het eerst hier in Australie zag ik wilde kangaroos en het waren er een hoop! Het park heeft een enorme populatie en je komt ze dan ook overal tegen. Zelfs na een vier uur durende tocht naar de top van de Pinacle (een berg daar) zie je ze vrolijk rondhuppen. Daarnaast zie je er uiteraard de kuala beertjes en flink wat emu's. Maar het meest indrukwekkende waren wel de verschillende soorten vogels die er rondvlogen. Onwerkelijk bijna hoeveel verschillende tropisch uitziende vogels er rondvliegen terwijl het hier nog best koud is. Fel groen, blauw, geel en rode papagaaitjes vliegen je om de oren. De witte cockatoo's zijn er zo gewoon als onze huis tuin en keuken mus en ook de beroemde kucabura laat zijn lied hier horen. Een vogelspotters walhalla!
Bij het verlaten van de Grampians, verlaat ik ook meteen de staat Victoria want mijn volgende bestemming is Adelaide in South Australia. Onderweg kwam ik er ook achter dat je in Australie soms wat een vertekend beeld ontwikkeld. Zo denk je dat je in een modern westers land bent met goed openbaar vervoer, maar dan wil je weg uit Hall Gap.. Ja, het is maar een klein dorpje en ja, het ligt in een nationaal park, maar het is een redelijk populaire touristische bestemming en het ligt nou ook weer niet zo afgelegen om er maar 1 bus per dag door te laten gaan. Die ene bus die om half 3 in de middag vertrekt is dan ook meteen de enige aansluiting op de bus richting Adelaide die net na middernacht vertrekt. Die moest ik dus vatten wat een overstaptijd van 9 uur betekende. Haasten hoefde ik me niet, maar zie je tijd maar eens om te krijgen langs de western highway waar mijn halte was.
Na een busreis van 6 uur en een beetje slaap in de bus kwam ik aan in Adelaide. Eerst je horloge bijstellen want Adelaide tijd is een half uur eerder dan Victoria en een hostel opzoeken. Daar stapte ik van het ene extreme in het andere. Waar ik in de Grampians een klein paradijsje van een hostel had, had ik hier het gevoel dat ik in een kraakpand tussen de junkies zat. Nou ben ik zelf niet bepaald kieskeurig, maar in dit hostel durfde ik nog geen deurklink vast te pakken zo smerig was het. Zelfs het gratis ontbijt heb ik links laten liggen. Na een nacht ben ik daar dan ook snel weer vertrokken en vond ik een ander leuk en schoon hostel. Maar voor de mensen die ooit nog eens een bezoek willen brengen aan Adelaide.. DO NOT GO TO KIWI LODGE HOSTEL!!
Adelaide adverteerd zichzelfs als "Australia's most relaxt city". Klopt wel een beetje! Het voelt er een beetje het zelfde aan als in Melbourne, maar dan minder hectisch. Ook hier voelt het heel brits en victoriaans aan, wat natuurlijk niet gek is voor een land dat jarenlang geregeerd werd door Groot Britanie. Zelfs het weer voelt er op het moment brits aan! Dat alles doet me terugdenken aan de tijd die ik zelf samen met mijn grote broer in de UK heb doorgebracht. Nu ik er over nadenk.. het is precies een jaar geleden dat we daar rondliepen!
De eerste paar dagen heb ik het stadscentrum van Adelaide een beetje verkend. Wat me hier ook weer verbaaste waren de vogels. Ongelofelijk hoeveel soorten er in een stad als Adelaide voorkomen. Je hoeft maar een willekeurig park in te lopen, op de geluiden af te gaan en je ziet de felgekleurde pietjes zo de vruchten uit de bomen eten. Maf!
Het is nu al zo'n twee weken na mijn aankomst in Adelaide. De afgelopen 9 dagen heb ik opnieuw voornamelijk besteed aan werken. Ik heb me hier toch een droombaantje gevonden! De eerste twee weken van September is er hier de 'Adelaide Show'. Het grootste spectakel van het jaar waarbij ze een enorme kermis opbouwen vol met attracties, paardenraces en markten. Negen dagen lang heb ik geholpen bij een kraamje op de show waarbij ik t-shirts heb verkocht. Het waren erg lange dagen maar het was geniaal lache een beetje t-shirts aan te prijzen.
Tot zo ver Adelaide. Het is weer tijd om verder te reizen. Over een paar dagen begin ik aan een van de beroemdste trips van Australie. De route tussen Adelaide en Darwin. Van het zuiden door 'the red center' naar het tropische noorden!
Cheers Ronnie!
-
25 September 2010 - 08:32
Alice:
Heel gaaf.. Jaloers.. Heeel veel plezier! -
25 September 2010 - 08:41
Shiron:
Ronnieponnie!
Eindelijk weer 'ns get! Stuur dich zo waal een mailtje jong.
Ciao bello -
25 September 2010 - 10:57
Hans En Thea:
He Rien
Dat is nou ook toevallig spreek ik gisteren Jes op oma's verjaardag over jou en zie daar nu weer een verhaal van je.
Grandioos weer die belevingen.Geniet maar van de zingende vogeltjes en luister goed naar de geluidejn,als je dan weer thuis bent kun je het de familie laten horen.
Geniet er nog van en we kijken alweer uit naar je volgende verhaal.
Greetings Hans en Thea -
25 September 2010 - 15:10
Corrie Versteden:
Ha Rien, dat was weer ff geleden, maar je maakt het nog steeds goed zo te lezen. Wij zijn weer allemaal aan onze dagelijkse beslommeringen bezig, terwijl jij van t ene avontuur in t andere valt. geniet er maar van, groetjes !!!!! -
25 September 2010 - 16:39
Lian Versteden:
Hej Ronnie!
Goh waat ein verhoal weer, prachtig! Auch sjiek om doa al die mooie beesjes te zeen. De Cucabura duit mich trouwens dinke aan det liedje van Vogte..haha!
Enjoy dien trip van onger noar boave! Wae blieve dich volge.
Groetjes Lian -
25 September 2010 - 18:02
Rian:
Rien!! Hoe lang ga je het nog volhouden in het geweldige reiswereldje? Nice hoor, wat je allemaal doet :D! De natuur overheerst zo te horen goed, birds all over haha! geniet er goed van nog steeds!
Liefs Rian -
25 September 2010 - 19:12
Sjaak:
gelukkig rien, je bent er nog. Leuk verhaal,vooral die vogeltjes (kucabura's??) wil ik wel eens gaan bekijken.
Enjoy the red center en krijg 't niet te warm.
groetjes vanuit 'n herfstig thoeër, sjaak -
26 September 2010 - 09:17
Verstesse:
Ey Ronnie,
Geweldjig verhoal weer! Oppe profielfoto bus se trouwens zuuver dien vader ;-)
Ameseer dich!
Gegroet -
27 September 2010 - 16:47
Harm:
Ronnie! Wow, ik heb ff niks van je verhalen gelezen en dus ook geen fotos gezien, maar god wat zie je er daar voort anders uit haha! Dikke baard en die eens zo'n lange haren zijn nu helemaal weg! Wel een echt backpackers uiterlijk moet ik toegeven. En dat terwijl je, volgens de Australiërs, niet echt aan het backpacken bent haha! Het ga je goed daar!
Ciao -
28 September 2010 - 16:28
Melanie:
Broeder!!
Fijn dat je weer eens een teken van leven geeft! Klinkt weer vet allemaal en ziet er mooi uit die fotootjes. Geniet er nog maar even van, het is voorbij voordat je 't door hebt. Al vinden wij het wel leuk dat je er in december weer bij bent! :)
Ps. Staat je goed dat korte haar! (Nu nog die baard eraf....)
-
01 Oktober 2010 - 09:23
Bennie:
A traveller has tales to tell!
Wederom geweldig om dien avonturen te mogen leazen! Doat mig en mit mig, dink ig velen, n plezeer en maak ein boek van al dees schitterende verhoalen! Ronnie wea spreake os!
Mzlssss -
04 Oktober 2010 - 09:23
Paul Venner:
Hee Rien! Geniet nog van je tijd in Ozzie en verkijk je niet op de afstanden :o ...
Hou je in de gate, grtz.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
