Motorcycle diaries; Off the beaten track
Door: Rien
Blijf op de hoogte en volg Rien
01 April 2010 | Cambodja, Khett Batdambang
Beste lezers,
Er is alweer een hele tijd omgevlogen en Ronniereizen brings you; Rien, live from Cambodia. Home of the ancient Angkor Empire! Een erg indrukwekkend land. Maar om mijn laatste avonturen in Laos niet onopgemerkt aan jullie voorbij te laten gaan, zal ik om te beginnen terug gaan naar Vang Vien..
Backpackers paradise Vang Vien is een stad met twee uitersten en daardoor ook bezocht door zeer verschillende doelgroepen. Wie Vang Vien zegt, zegt "tubing". Dit -in de rivier dobberen in tubes- draait al lang niet meer om het waterspektakel. Het is nu vooral feesten in de bars langs de rivier. De meeste reizigers verklaren dan ook dat ze zelden voorbij de derde bar komen. Wie ben ik dan om daar tegen in te gaan?;)
Daarbij is het ontzettend lache! Je begint veelbelovend in een tube, maar zodra je wordt binnengehaald door iemand bij de eerste bar, ben je verkocht. De meeste bars hebben naast de nodige versnaperingen ook hele stalages aan de rivier gebouwd. Niet bepaald bedoelt voor kinderen onder de 12 want je word echt meters de lucht in geslingert op de 'schommels'. Ook de Lao gasten die allerlei kapriolen uithalen maken het geheel er niet minder aantrekkelijk op. Andere bars hebben weer glijbanen of modder-volleybalvelden (erg lache en smerig!) Als je uitgeteld bent, laat je je door een tuk-tuk terug brengen naar de stad, waar je kunt bijkomen in een van de vele restaurants onder het genot van enkele 'Family Guy' of 'Friends' afleveringen, zodat je er 's avonds weer goed tegenaan kunt in bucketbar.
Zoals gezegt heeft Vang Vien ook een andere zijde. De omgeving is er werkelijk prachtig (zelfs nu in dry season) en wanneer je de rivier oversteekt, kom je in een compleet andere wereld. Kleine dorpjes, supervriendelijke mensen, heuvels en grotten op loopafstand. Ik heb me hier dan ook een paar dagen goed vermaakt!
In Vang Vien kwam ik de Engelse Katie tegen met wie ik eerder in Phonsavanh ook de 'plain of jars tour' had gedaan. Samen met haar ben ik na vijf dagen gekkigheid zuidelijk, naar de hoofdstad Vientianne, gereist.
Vientianne, "de rustigste hoofdstad ter wereld" voelt niet groter dan een stad als Roermond of Sittard. In drie dagen hebben we per fiets enkele sights bezocht in de iets wat verwaarloosde stad. Het Buddha Park, een uur buiten de stad was wel erg stoer. In Vientianne had ik voor het eerst dat mijn buik ietwat van streek was, dus heb ik niet echt kunnen genieten van de vele internationale restaurants die de stad rijk is.
Van Vientianne naar Savanakhet (zie vorige reisverslag). Bij het verlaten van de hoofdstad heb ik ook alle westerse mensen vaarwel gezegt, want vanaf nu is het ''off the beaten track!'' Vanaf nu enkel locals, met uitzondering van Katie die me vergezeld richting Cambodja. Savanakhet is een rustig plaatsje met enkele leuke tempels en zowaar en dinosaurus museum!! De tweede dag was het begin van onze motorcycle diaries. We hadden een leuke route gevonden langs enkele sights in de provincie. Nou dat was me een trip. Na een uur ofzo kwamen we er achter dat de meeste wegen niet bepaald verhard zijn. No problem, ik ben tenslotte een uiterst ervaren coureur;) Even later kwamen we bij een tempel aan waar en festival bezig was. Heb me nog nooit zo bekeken gevoelt! Er was gewoon een optocht bezig, maar de meeste mensen vonden het interessanter de twee westerlingen te volgen. Haha vooral toen we een vreemd uitziend ijsje kregen aangeboden vielen enkele monden wijd open:) Na enkele stops begon het snel donkerder te worden terwijl we nog behoorlijk ver van Savanakhet waren. Het werd pas echt problematisch toen de koplamp van de motor het begaf. Stonden we daar in het pikkedonker ergens op een zandweg, 50 km van de dichtsbijzijne stad. Gelukkig was het licht niet stuk en konden we onze weg vervolgen. Helaas was dat niet het einde van onze problemen.. In Laos doen ze niet bepaald aan wegbewijzering en ook "straat" -verlichting is ver te zoeken. Dus was het in elk dorpje vragen welke kant we op moesten. Na enkele uren kwamen we eindelijk uit bij een verharde weg die ons, vermomt als umpa lumpa's door het oranje zand, waarempel tot in Savanakhet leidde.
De volgende bestemming was Pakse in het zuiden van Laos. Ook hier eerst wat tempels bezocht en de meest smerige markt ooit! De dag erna zijn we weer per motor vertrokken uit Pakse om een drie-daagse tocht te maken naar het Bolaven Plateau. De temperaturen op dit hogergelegen plateau, dat zich spreid over drie provincies, zijn een stuk koeler en is ideaal voor het verbouwen van koffie. Koffieplantages zijn er dan ook overal. Door het hoogteverschil zijn er ook tientallen watervallen in de omgeving, waarvan we er een aantal hebben bezocht. Het waren drie supertoffe dagen die voornamelijk bestonden uit cruisen op onze Honda Dream, zwemmen in watervallen en het zwaaien naar de honderde kinderen die we onderweg tegen kwamen. Het liefste volk wat ik ooit gekent heb,, echt waar! Het hoogstepunt van de tocht was toch wel de extreme trektocht naar de top van Tad Fane, een 120 meter hoge waterval en even later de indrukwekkende Tad Yuang. Een erg mooi stukje Laos daar op het Bolaven Plateau!
Na deze drie wilde dagen was het tijd voor wat rust dus zijn we naar het uiterste zuiden van Laos gereist; Si Phan Don (4000 islands). In deze Mekong delta liggen duizende eilandjes (lees: grote keien) waarvan we er twee bezocht hebben. Alles en iedereen is hier extreem relax dus was het vooral ontspannen wat de klok sloeg. Zelfs de waterbuffelo's hier zijn niet vooruit de branden en liggen dan ook gezellig naast je op het strand.
Bij het verlaten van 4000 islands, verlieten we ook het mooie Laos waar ik echt hele goede herinneringen aan over heb gehouden. Maar niet getreurd, want Cambodja lag voor me om te ontdekken. De eerst stop in Cambodja was Kratie. Ook weer een stad waar niet niet veel volk op af komt. Dat werd snel duidelijk toen we geld nodig hadden want pinautomaten waren hier nog niet gesignaleerd. Thank god for travelers cheques!
In Kratie is het mogelijk om de mekong dolfijnen te spotten waar er in totaal nog zo'n 30 van over zijn. En we hebben ze gespot hoor! Spektaculair is het niet want de beestjes zijn erg schuw en springers zijn het ook niet. Je ziet ze enkel wanneer ze boven komen om adem te halen. Ondanks dit was het zo'n speciale ervaring. Net voor zonsondergang de langzaamstromende mekong op in een paddelende boot om de dolfijnen niet af te schrikken en vol verwachting wachten op een glims van de flippers. Super sfeertje!
Na Kratie was het weer tijd om op de motor te springen. Als voorproefje op Angkor Wat hebben we een 4-daagse trip gemaakt in het noorden van Cambodja naar enkele afgelegen tempel ruines van het oude Angkor Empire. Afgelegen is in dit geval een understatement want veel van de tempels zijn enkel per motor bereikbaar. Het was zelfs zo extreem dat we gedwongen waren twee motorrijders in te huren om ons wegwijs te maken en ons zonder brokken ook weer terug te brengen. Het werden dus vier dagen extreem riding achter op de motor. Vier dagen die ik nooit meer zal vergeten..
Met name de eerste twee dagen een helse route waarbij we regelmatig vast kwamen te zitten in het mulle zand wat ze hier 'wegen' noemen. Op zulke momenten kun je je alleen maar gelukkig prijzen dat het geen regenseizoen is, want dan is er helemaal geen doorkomen aan. De tempels die je na een dag rijden bereikt voelen aan als een euforie en door de onbereikbaarheid ervan is er ook geen kip te bekennen. Bij Preah Khan op de eerste dag waren enkel een paar mannetjes van de tourist police, die je moest 'afbetalen' om de tempels te bezoeken. Ze waren vervolgens wel bereid je een soort van rondleiding te geven tussen de ruines. De overnachting de eerste dag was een homestay, dus in een dorpje bij mensen thuis. Erg leuk, beetje soebatten met die mensen.
De tempel die we na drie dagen bereikten (Preah Vinhear) is het waard speciaal te benoemen. Deze tempel was namelijk de voornaamste reden om deze trip te maken, maar tegelijk bijna de reden om deze tocht niet te ondernemen. Preah Vinhear ligt op een bergtop op de grens tussen Thailand en Cambodja en er heerst wat militaire onrust. Een kort stukje geschiedenis..:
De Tempel is gebouwd in de elfde eeuw na christus toen Cambodja (het toenmalige Khmer-rijk) nog het grootste gedeelte van Zuid-Oost Azie innam. Eeuwen later rukte Thailand op en veroverde veel Cambodjaanse gebieden, waaronder ook deze tempel. In de jaren 60 van de vorige eeuw werd wat meer duidelijk van de landelijke structuren die we vandaag de dag kennen en brak er strijd uit over welk land aanspraak maakte op Preah Vinhear. Cambodja won dit en kreeg hun erfgoed terug. In de jaren die hier op volgden heeft Thailand enkele malen onsuccesvol geprobeerd het gebied terug te veroveren. Het werd een erg politiek gevoelige kwestie. Toen de gemoederen wat bedaard waren kwamen Cambodja en Thailand tot een overeenkomst waarbij touristen vanuit Thailand zonder visum het tempelcomplex konden bezoeken.
Dit ging allemaal prima tot enkele jaren geleden. Door middel van een coop kwam toen de huidige president van Thailand aan de macht, die zijn volk o.a. beloofde Preah Vinhear terug in Thaise handen te brengen. Ondertussen had het inmiddels veel rijkere Thailand ook een 'superhighway' naar de grens gebouwd. Dit alles was nogal een doorn in het oog voor Cambodja en hebben als gevolg hiervan de grens gesloten. Als antwoord stuurde Thailand tien Thaise soldaten naar de bergtop die zich daar vestigden. Tot op de dag van vandaag zitten deze tien soldaten nog altijd op Cambodjaans grondgebied en de situaties is altijd grimmig gebleven. In Januari 2010 waren er voor het laatst vuurgevechten tussen de twee kampen..
Na wat rondvraag zijn we er uiteindelijk toch naar toe gegaan en kunnen het nog navertellen ook;) Het bezoek was een uiterst vreemde ervaring. Het gebied rond om de berg ziet er uit als een grote legerbasis en het granaatwerpers liggen er voor het oprapen. Je kunt zelfs zonder gevaar voor eigen leven langs de thaise soldaten lopen. Het tempelcompex was overigens echt een van de mooiste van Cambodja, met name ook door de bijzondere locatie. Goed besluit dus.
Na deze vier dagen van spanning en vertier was het dan toch tijd om richting Siem Reap af te reizen om het wereldwonder, dat zich Angkor Wat noemt, te aanschouwen. Rondom Siem Reap, dat overigens een erg leuke en hippe stad is, zijn honderden oude Angkor tempel ruines. In drie dagen tijd hebben we per Tuk-Tuk veel tempels bezocht. Enkele hoogtepunten waren de prachtige Banteay Srei en de zonsopkomst boven Angkor Wat om half 5 's morgens.
Van Siep Reap ging de reis verder naar Battambang, de plaats waar deze episode stopt. Battambang is opnieuw een plaats waar je niet veel touristen treft. Deze provincie is een erg mooie bergtop tempel rijk (heel anders dan de Angkor Tempels) maar is voor mij vooral een tussenstop vanwege de bamboo trein. Zie de foto's voor een beeld van deze ultra basic treintjes. Het mooiste hiervan vond ik, misschien wat raar, de regen die viel tijdens de rit. Het was maanden gelden dat ik voor het laatst regen had gevoeld. Het voelde echt aan als engelenpis:) heerlijk!
'T gaat jullie goed in Nederland!
(maar mij net iets beter)
Er is alweer een hele tijd omgevlogen en Ronniereizen brings you; Rien, live from Cambodia. Home of the ancient Angkor Empire! Een erg indrukwekkend land. Maar om mijn laatste avonturen in Laos niet onopgemerkt aan jullie voorbij te laten gaan, zal ik om te beginnen terug gaan naar Vang Vien..
Backpackers paradise Vang Vien is een stad met twee uitersten en daardoor ook bezocht door zeer verschillende doelgroepen. Wie Vang Vien zegt, zegt "tubing". Dit -in de rivier dobberen in tubes- draait al lang niet meer om het waterspektakel. Het is nu vooral feesten in de bars langs de rivier. De meeste reizigers verklaren dan ook dat ze zelden voorbij de derde bar komen. Wie ben ik dan om daar tegen in te gaan?;)
Daarbij is het ontzettend lache! Je begint veelbelovend in een tube, maar zodra je wordt binnengehaald door iemand bij de eerste bar, ben je verkocht. De meeste bars hebben naast de nodige versnaperingen ook hele stalages aan de rivier gebouwd. Niet bepaald bedoelt voor kinderen onder de 12 want je word echt meters de lucht in geslingert op de 'schommels'. Ook de Lao gasten die allerlei kapriolen uithalen maken het geheel er niet minder aantrekkelijk op. Andere bars hebben weer glijbanen of modder-volleybalvelden (erg lache en smerig!) Als je uitgeteld bent, laat je je door een tuk-tuk terug brengen naar de stad, waar je kunt bijkomen in een van de vele restaurants onder het genot van enkele 'Family Guy' of 'Friends' afleveringen, zodat je er 's avonds weer goed tegenaan kunt in bucketbar.
Zoals gezegt heeft Vang Vien ook een andere zijde. De omgeving is er werkelijk prachtig (zelfs nu in dry season) en wanneer je de rivier oversteekt, kom je in een compleet andere wereld. Kleine dorpjes, supervriendelijke mensen, heuvels en grotten op loopafstand. Ik heb me hier dan ook een paar dagen goed vermaakt!
In Vang Vien kwam ik de Engelse Katie tegen met wie ik eerder in Phonsavanh ook de 'plain of jars tour' had gedaan. Samen met haar ben ik na vijf dagen gekkigheid zuidelijk, naar de hoofdstad Vientianne, gereist.
Vientianne, "de rustigste hoofdstad ter wereld" voelt niet groter dan een stad als Roermond of Sittard. In drie dagen hebben we per fiets enkele sights bezocht in de iets wat verwaarloosde stad. Het Buddha Park, een uur buiten de stad was wel erg stoer. In Vientianne had ik voor het eerst dat mijn buik ietwat van streek was, dus heb ik niet echt kunnen genieten van de vele internationale restaurants die de stad rijk is.
Van Vientianne naar Savanakhet (zie vorige reisverslag). Bij het verlaten van de hoofdstad heb ik ook alle westerse mensen vaarwel gezegt, want vanaf nu is het ''off the beaten track!'' Vanaf nu enkel locals, met uitzondering van Katie die me vergezeld richting Cambodja. Savanakhet is een rustig plaatsje met enkele leuke tempels en zowaar en dinosaurus museum!! De tweede dag was het begin van onze motorcycle diaries. We hadden een leuke route gevonden langs enkele sights in de provincie. Nou dat was me een trip. Na een uur ofzo kwamen we er achter dat de meeste wegen niet bepaald verhard zijn. No problem, ik ben tenslotte een uiterst ervaren coureur;) Even later kwamen we bij een tempel aan waar en festival bezig was. Heb me nog nooit zo bekeken gevoelt! Er was gewoon een optocht bezig, maar de meeste mensen vonden het interessanter de twee westerlingen te volgen. Haha vooral toen we een vreemd uitziend ijsje kregen aangeboden vielen enkele monden wijd open:) Na enkele stops begon het snel donkerder te worden terwijl we nog behoorlijk ver van Savanakhet waren. Het werd pas echt problematisch toen de koplamp van de motor het begaf. Stonden we daar in het pikkedonker ergens op een zandweg, 50 km van de dichtsbijzijne stad. Gelukkig was het licht niet stuk en konden we onze weg vervolgen. Helaas was dat niet het einde van onze problemen.. In Laos doen ze niet bepaald aan wegbewijzering en ook "straat" -verlichting is ver te zoeken. Dus was het in elk dorpje vragen welke kant we op moesten. Na enkele uren kwamen we eindelijk uit bij een verharde weg die ons, vermomt als umpa lumpa's door het oranje zand, waarempel tot in Savanakhet leidde.
De volgende bestemming was Pakse in het zuiden van Laos. Ook hier eerst wat tempels bezocht en de meest smerige markt ooit! De dag erna zijn we weer per motor vertrokken uit Pakse om een drie-daagse tocht te maken naar het Bolaven Plateau. De temperaturen op dit hogergelegen plateau, dat zich spreid over drie provincies, zijn een stuk koeler en is ideaal voor het verbouwen van koffie. Koffieplantages zijn er dan ook overal. Door het hoogteverschil zijn er ook tientallen watervallen in de omgeving, waarvan we er een aantal hebben bezocht. Het waren drie supertoffe dagen die voornamelijk bestonden uit cruisen op onze Honda Dream, zwemmen in watervallen en het zwaaien naar de honderde kinderen die we onderweg tegen kwamen. Het liefste volk wat ik ooit gekent heb,, echt waar! Het hoogstepunt van de tocht was toch wel de extreme trektocht naar de top van Tad Fane, een 120 meter hoge waterval en even later de indrukwekkende Tad Yuang. Een erg mooi stukje Laos daar op het Bolaven Plateau!
Na deze drie wilde dagen was het tijd voor wat rust dus zijn we naar het uiterste zuiden van Laos gereist; Si Phan Don (4000 islands). In deze Mekong delta liggen duizende eilandjes (lees: grote keien) waarvan we er twee bezocht hebben. Alles en iedereen is hier extreem relax dus was het vooral ontspannen wat de klok sloeg. Zelfs de waterbuffelo's hier zijn niet vooruit de branden en liggen dan ook gezellig naast je op het strand.
Bij het verlaten van 4000 islands, verlieten we ook het mooie Laos waar ik echt hele goede herinneringen aan over heb gehouden. Maar niet getreurd, want Cambodja lag voor me om te ontdekken. De eerst stop in Cambodja was Kratie. Ook weer een stad waar niet niet veel volk op af komt. Dat werd snel duidelijk toen we geld nodig hadden want pinautomaten waren hier nog niet gesignaleerd. Thank god for travelers cheques!
In Kratie is het mogelijk om de mekong dolfijnen te spotten waar er in totaal nog zo'n 30 van over zijn. En we hebben ze gespot hoor! Spektaculair is het niet want de beestjes zijn erg schuw en springers zijn het ook niet. Je ziet ze enkel wanneer ze boven komen om adem te halen. Ondanks dit was het zo'n speciale ervaring. Net voor zonsondergang de langzaamstromende mekong op in een paddelende boot om de dolfijnen niet af te schrikken en vol verwachting wachten op een glims van de flippers. Super sfeertje!
Na Kratie was het weer tijd om op de motor te springen. Als voorproefje op Angkor Wat hebben we een 4-daagse trip gemaakt in het noorden van Cambodja naar enkele afgelegen tempel ruines van het oude Angkor Empire. Afgelegen is in dit geval een understatement want veel van de tempels zijn enkel per motor bereikbaar. Het was zelfs zo extreem dat we gedwongen waren twee motorrijders in te huren om ons wegwijs te maken en ons zonder brokken ook weer terug te brengen. Het werden dus vier dagen extreem riding achter op de motor. Vier dagen die ik nooit meer zal vergeten..
Met name de eerste twee dagen een helse route waarbij we regelmatig vast kwamen te zitten in het mulle zand wat ze hier 'wegen' noemen. Op zulke momenten kun je je alleen maar gelukkig prijzen dat het geen regenseizoen is, want dan is er helemaal geen doorkomen aan. De tempels die je na een dag rijden bereikt voelen aan als een euforie en door de onbereikbaarheid ervan is er ook geen kip te bekennen. Bij Preah Khan op de eerste dag waren enkel een paar mannetjes van de tourist police, die je moest 'afbetalen' om de tempels te bezoeken. Ze waren vervolgens wel bereid je een soort van rondleiding te geven tussen de ruines. De overnachting de eerste dag was een homestay, dus in een dorpje bij mensen thuis. Erg leuk, beetje soebatten met die mensen.
De tempel die we na drie dagen bereikten (Preah Vinhear) is het waard speciaal te benoemen. Deze tempel was namelijk de voornaamste reden om deze trip te maken, maar tegelijk bijna de reden om deze tocht niet te ondernemen. Preah Vinhear ligt op een bergtop op de grens tussen Thailand en Cambodja en er heerst wat militaire onrust. Een kort stukje geschiedenis..:
De Tempel is gebouwd in de elfde eeuw na christus toen Cambodja (het toenmalige Khmer-rijk) nog het grootste gedeelte van Zuid-Oost Azie innam. Eeuwen later rukte Thailand op en veroverde veel Cambodjaanse gebieden, waaronder ook deze tempel. In de jaren 60 van de vorige eeuw werd wat meer duidelijk van de landelijke structuren die we vandaag de dag kennen en brak er strijd uit over welk land aanspraak maakte op Preah Vinhear. Cambodja won dit en kreeg hun erfgoed terug. In de jaren die hier op volgden heeft Thailand enkele malen onsuccesvol geprobeerd het gebied terug te veroveren. Het werd een erg politiek gevoelige kwestie. Toen de gemoederen wat bedaard waren kwamen Cambodja en Thailand tot een overeenkomst waarbij touristen vanuit Thailand zonder visum het tempelcomplex konden bezoeken.
Dit ging allemaal prima tot enkele jaren geleden. Door middel van een coop kwam toen de huidige president van Thailand aan de macht, die zijn volk o.a. beloofde Preah Vinhear terug in Thaise handen te brengen. Ondertussen had het inmiddels veel rijkere Thailand ook een 'superhighway' naar de grens gebouwd. Dit alles was nogal een doorn in het oog voor Cambodja en hebben als gevolg hiervan de grens gesloten. Als antwoord stuurde Thailand tien Thaise soldaten naar de bergtop die zich daar vestigden. Tot op de dag van vandaag zitten deze tien soldaten nog altijd op Cambodjaans grondgebied en de situaties is altijd grimmig gebleven. In Januari 2010 waren er voor het laatst vuurgevechten tussen de twee kampen..
Na wat rondvraag zijn we er uiteindelijk toch naar toe gegaan en kunnen het nog navertellen ook;) Het bezoek was een uiterst vreemde ervaring. Het gebied rond om de berg ziet er uit als een grote legerbasis en het granaatwerpers liggen er voor het oprapen. Je kunt zelfs zonder gevaar voor eigen leven langs de thaise soldaten lopen. Het tempelcompex was overigens echt een van de mooiste van Cambodja, met name ook door de bijzondere locatie. Goed besluit dus.
Na deze vier dagen van spanning en vertier was het dan toch tijd om richting Siem Reap af te reizen om het wereldwonder, dat zich Angkor Wat noemt, te aanschouwen. Rondom Siem Reap, dat overigens een erg leuke en hippe stad is, zijn honderden oude Angkor tempel ruines. In drie dagen tijd hebben we per Tuk-Tuk veel tempels bezocht. Enkele hoogtepunten waren de prachtige Banteay Srei en de zonsopkomst boven Angkor Wat om half 5 's morgens.
Van Siep Reap ging de reis verder naar Battambang, de plaats waar deze episode stopt. Battambang is opnieuw een plaats waar je niet veel touristen treft. Deze provincie is een erg mooie bergtop tempel rijk (heel anders dan de Angkor Tempels) maar is voor mij vooral een tussenstop vanwege de bamboo trein. Zie de foto's voor een beeld van deze ultra basic treintjes. Het mooiste hiervan vond ik, misschien wat raar, de regen die viel tijdens de rit. Het was maanden gelden dat ik voor het laatst regen had gevoeld. Het voelde echt aan als engelenpis:) heerlijk!
'T gaat jullie goed in Nederland!
(maar mij net iets beter)
-
16 April 2010 - 11:28
Harm:
Well well well,
Een uur later heb ik eindelijk je fantastische verhalen gelezen haha! Zo gaaf lijkt me dit he! En wij hebben nu ook al een hele tijd geen regen hier gezien hoor! 3 dagen ;)? Het ga je goed! Enne, je gaat nu richting Indonesie? -
16 April 2010 - 11:29
Jorg:
Rien,
Weer een mooi verhaal.
Geniet ervan!
Ciao -
16 April 2010 - 11:33
Rien Jacobs:
Helaas kan ik bij deze blog geen foto's voegen ivm een virus dat op mn usb-stick staat..
better luck next time;)
Rien -
16 April 2010 - 12:36
Lian Versteden:
Hee Rien!
Echt geweldig! Ik vind het prachtig om je verhalen te lezen! Ik ben benieuwd naar je foto's. Ik heb de namen van plaatsen gegoogled, maar er gaat natuurlijk niets op tegen je eigen pics. Veel plezier daar!! Groetjes Lian -
16 April 2010 - 12:46
Peter:
Oh jacobs! ben ik blij dat je nog leeft..je moet echt wat vaker iets laten horen hoor! En nog steeds goed bezig daar! GR -
16 April 2010 - 13:33
Kanthi:
Rienos,
Gaaf gaaf!!! Je bent nog flink op avontuur.. Zorg maar gauw dat dat virus van je usb is, die foto's wil ik ook zien:)
Tot je volgende verhaal!
Kusje -
16 April 2010 - 14:13
Joost:
He man! geweldig om te lezen! ben echt jaloers!
foto's!
tchau amigo, mucho suerte -
16 April 2010 - 14:32
Stephan:
Rien!
Ik lees je verhaal net, en je zit maar op een steenworp afstand van mij! Ben vanmiddag gearriveerd in Siem Reap. Check ff je mail, dan kunnen we mss meete in Phnom Penh :)
Zo te horen is Laos echt geweldig (wat ik al had vernomen van veel mensen), maar helaas heb ik nog maar 1 maand over.. Dus kom daar zeker nog een keer voor terug!
Greetz -
16 April 2010 - 14:48
Donald:
Echt heel erg tof dat je nog steeds zulke vette dingen aan het meemaken bent! Ik ben echt zwaar jaloers! Ga zo door! -
16 April 2010 - 16:32
Ward:
Woa ronnie. Waat ein dik bookwerk hubse der weer van gemaakt! Mer waal super vit wat desse doa mitmaaks. Wooi det we koste ruilen. ;)
Doe haajs ein bietje eate onger dien lip loate plekke. Det is noe waal eine echte jungle aan et weare. Loatse det NOG mier doorgruuje?
Veul plezeer nog kearel! -
16 April 2010 - 21:42
Nok:
Jou net iets beter? Bij jou gaat het helemaal geweldig volgens mij!!
Wat een avonturen zeg, heerlijk om te lezen.
Ben zeer benieuwd naar je foto's!
Kus Nok -
17 April 2010 - 06:58
Nadieh:
hey ronnie,
super weer om te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt.
hier is de laatste tijd ook lekker weer aan het worden eindelijk:P.
ik kijk uit naar je foto's
xx nadieh
ps. toch jmmr dat je er dit jaar niet bij bent met pinkstertoernooi -
17 April 2010 - 08:14
Hans En Thea:
He Rien
Wauw wat een verhaal weer zeg.Kan me voorstellen dat er mensen jaloers zijn en met je zouden willen ruilen.Wat maak jij allemaal mee man.Ik mis wel een ding in je verhaal nl of je Sjaak en Jes nog hebt getroffen en wat je met hun hebt beleefd,misschien in je volgende verhaal.Geniet nog lekker en we zien je volgende belevenissen wel weer een keer staan op de site.
Groetjes Hans en Thea -
17 April 2010 - 08:17
M. Jamin:
Hey Rien,
Hoe is het? Zo te horen/lezen maak je veel mee. Een hele servival tocht. Lachen om te lezen. Lijkt op Suriname, sommige dingen die je vertelt. De wegen, de mensen, de watervallen, geen licht. Je zal vast nog veel meer tegenkomen. Pas goed op jezelf. Groetjes aan Jes en Sjaak wanneer je ze ziet. Groetjes en brassa (knuffel) -
17 April 2010 - 08:41
Ruud Geelen:
Hey Rien,
Supervet die verhalen van je. Ben benieuwd naar de foto's.
Heel veel succes verder.
Gr. Ruud
P.s. Fijne baard man!! -
17 April 2010 - 16:51
Corrie Versteden:
Ha Rien, eindelijk weer n berichtje van je,was al even geleden. We lazen op de mail dat pap en mam nog wat ekstra vakantie hebben, omdat ze niet wegkunnen met t vliegtuig. Jij hebt weer vanalles meegemaakt, als ik dat zo lees, wat geweldig allemaal. Geniet er nog van en hou je taai, groetjes uit Thorn -
17 April 2010 - 21:42
Broeder:
Ronnie, fantastisch jong! Liekt mich prachtig die aafgeleage tempels! Os geit het gelukkig net zo veur de wind! Amesatie nog! -
18 April 2010 - 12:21
Rian:
Jeetje wat een belevingen allemaal :d heerlijk en masterlijk geweldig! Nice nice, wat zal ik nog meer zeggen.. haha! ENJOY IT en dat doe je zeer zeker zo te lezen. En veel plezier met je ouders geloof ik he! haha leuk verhaal!
Ik ga hier in Den Bosch ook even mooi genieten van de zon, want 20C en zon is echt lovely deze dagen!
Cheers, liefs Rian -
19 April 2010 - 07:50
Jo En Mieke:
Wat een geweldige ervaring voor je; geniet er maar van.
Groetjes. -
31 Mei 2010 - 11:35
Paulo:
Heej!
Wat vet! Heb je geen foto van Preah Vinhear? Ben wel benieuwd waar het omdraaide.. Tis daar sowieso wel erg onrustig nu in Thailand he.. Of jah, in Bangkok..
Trouwens, over foto's: Ik vind de White Temple in Chiang Rai erggg mooi!
En je baard trouwens! Laat die ook nog maar ff staan als je dadelijk terug bent! Super vet!!
grs. Paulo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
