White out!

Opeens heb je het, Canada! Het is maar goed dat het een redelijk groot land is want anders is er natuurlijk geen reden om er nogmaals naar af te reizen. Met een punaise ga ik over de landkaart. Waar zal ik ditmaal eens heen gaan? Alles in het westen is natuurlijk al bekend, misschien iets meer richting oosten? Toronto valt op m’n netvlies. Klinkt als paradijs!

Zo is de nieuwe Canada episode natuurlijk niet aangebonden. Het is wintertijd, ook hier. Een andere temperatuur, een ander ritme, een andere manier van reizen. In deze wintermaanden werk ik mijn weg in de ronde. Met werk bedoel ik vrijwillig werk. We hebben het medium WorkAway ontdekt dat reizigers en inheemsen met elkaar verbind.
Samen met Lotti ga ik verschillende gastgezinnen langs en verrichten we de meest uiteenlopende hand en spandiensten voor kost en inwoning. Denk schilder- en renovatiewerk, huishoudelijke werkzaamheden en dieren verzorging. Het doel is om in vier maanden, zes van de meest oostelijk provincies te bezoeken en overal een werkadresje te vinden.

Mid-Januari vlieg ik naar Toronto waar het meisje me staat op te wachten. Goedkope vluchten gaan meestal met verschillende tussenstops, maar de puinhoop die op Chicago O’Hare airport gaande was heb ik nog nooit meegemaakt. Vrijwel alle vluchten vertraagd, mensen die van links naar rechts rennen door continue gate wijzigingen, overal vluchtannuleringen. Je kunt het zo gek niet verzinnen. Ik kwam nog net op de beoogde woensdag aan op Canadees grondgebied, maar uiteraard zonder koffer. Het moest een keer gebeuren. Het betekende een paar dagen extra Toronto.

Na Toronto maken we een paar stops voordat we Franstalig Canada inrijden. Kingston en Ottawa. Het oosten is anders. Monumentale gebouwen en geschiedenis die verder dan 100 jaar terug gaat. De hoofdstad kent de klassieke overheidsgebouwen, zeer imposant. De cabin cultuur is iets wat de twee kusten met elkaar verbind. Op plaatsen waar we voor een kortere tijd verblijven, zoeken we een onderkomen via Couchsurfing en AirBnB. Zo komen we net buiten Kingston terecht bij Ian en Robin die hun permanente woning hebben gebouwd, ver weg van alles, in de cabincountry van Ontario.

Ze wonen op een fantastische locatie, omringt door bos, aan de voet van een groot meer. We ervaren de Canadese winter. Ja het is er koud, ja het is er wit. Het leven staat niet stil. Hun huis is in de wintermaanden alleen per voet bereikbaar. De auto staat een kilometer verder, daar waar de ploegwagen bij kan komen. De huizen worden enkel met een brandhaard verwarmd, het is bijna een full time bezigheid in deze kou. Het leven is er anders, de mensen zijn Canadees.

We rijden de tweede provincie binnen; Quebec. Frans Canada. Net buiten Quebec City verblijven we twee weken bij ons eerste WorkAway adres. We helpen Yvon & Julie bij de verbouwing van hun huis. Ze hebben een oud hostel opgekocht en proberen dat nu in te richten als woonhuis. In de acht jaar dat ze reeds bezig zijn aan hun project lijken er verdacht weinig verbeteringen te ontdekken, en al snel komen we er achter dat dat ook niet de voornaamste reden is waarom ze ons hebben uitgenodigd. Ze beheersen vrijwel alleen de Franse taal en hebben graag mensen over de vloer die Engels met hun kunnen spreken. De twee weken ‘harde’ renovatiewerkzaamheden verbrengen we voornamelijk aan de keukentafel, gebogen over een Frans/Engels studieboek. Nee niet exclusief. We hebben in die tijd toch een van de vele kamers onder handen genomen. Daarnaast hebben we genoeg tijd om de omgeving en Quebec City te ontdekken, en genoeg tijd voor bordspelen.

Het is mooi om te zien hoe anders Quebec is dan de rest van Canada. Ik proef de Franse gebruiken terug in de taal, cultuur en eetgewoontes. Fromagerieën, creperieën en zoetigheid alom! Over zoetigheid gesproken; deze provincie is DE producent van de maple syrup en dat mag iedereen weten. De hoofdstad Quebec City geeft het juiste gevoel met de kinderkopjes in de straten en oude, statige handelshuizen. Doet me een beetje aan Maastricht denken. We hebben het geluk hier met de Carnaval te zijn. De wintercarnaval wel te verstaan. Het gaat er toch wel een beetje anders dan zoals ik die ken. Het zijn voornamelijk kermisactiviteiten, sneeuwsculpturen show, sleehonden rennen, schaatsen en andere winteractiviteiten. Leuk om te zien!

Na onze eerste werkervaring hebben we een kleine twee weken om wat mooie plekjes te ontdekken. We verkennen verschillende natuurparken te voet of op ski’s en bezoeken een aantal leuke steden. Het zijn koude weken en we merken regelmatig dat er in wintertijd een algemene winterslaap heerst. Regelmatig staan we met de auto voor een gesloten poort of stranden we op wegen waar de sneeuw drie maanden dik ligt. In temperaturen die langzaam richting de -20 gaan, begeven we ons toch nog veel buiten. Het zijn ook wel fascinerende plaatjes. Ijsrivieren en stukken oceaan de compleet dichtgevroren zijn. Zo’n winter kennen wij toch echt niet. Het is koud, maar alles is te behappen. Zelfs de enkele nachten die we noodgedwongen in de auto moeten verbrengen overleven we met gemak.

Na Quebec rijden we door New Brunswick. De zogenaamde drive thru provincie geven we toch een paar dagen om te verkennen. De reisgidsen hebben gelijk, er is niet zo gek veel te beleven, maar de St. John regio aan de Bay of Fundy geeft ons een paar mooie dagen. De baai die in verbinding staat met de Atlantische Oceaan kent getijen van wel negen meter. Dat scheelt nogal een beetje en het ziet er bij de St. John rivier indrukwekkend uit hoe het zeewater zich de riviermond in probeert te wringen.

We rijden door naar Nova Scotia, the ocean playground. Langzaam maar zeker komen we in de buurt van de Atlantische Oceaan waar de sneeuw en kou iets minder intens zijn. Bob, onze Dodge Caravan, begint een beetje te morren en doet ons op een zonnige morgen in Februari ontwaken met een platte band. Op de gladde ondergrond duurt de wisseling van de wacht een beetje langer dan gewild, maar kunnen toch gewoon doorstuiven richting Halifax. De provinciehoofdstad heeft een klasse karakter en een aantal interesante bezienswaardigheden. Het kent een Titanic museum omdat Halifax de dichtstbijzijnde stad was waar de noodroep aan gericht was net voordat het schip als een (ijs)blok in de zee verdween. Een andere interessante bezienswaardigheid is het museum of immigration. De stad was, opnieuw door zijn ligging aan de Atlantische Oceaan, de eerste port waar migranten tot de jaren 70 het land binnen gekomen zijn. Een dikke miljoen zijn er hier verwerkt met veel Nederlandse namen. VEEL Nederlandse namen.

Op Nova Scotia hebben we in twee weken, twee verschillende WorkAway adresjes gehad. De eerste in Digby, een klein vissersdorpje aan de westkust van de provincie. Hier hebben we het Digby hostel meegeholpen. De eigenaren Saskia & Claude, een Nederlands/Canadees koppel, zijn bezig met de renovatie van een oude kerk waar ze een pub van willen maken. Het was een week van flink hameren en slopen.

De tweede week zijn we terechtgekomen op de hobbyfarm van Dave & Lisa. Het twee-straten-oord dat zich Consession noemt is Acadian territorium. In zowel Quebec als New Brunswick zijn we verschillende keren door Acadian gebieden gekomen, maar dit is de eerste keer dat we echt bij een familie aan de keukentafel zitten. Deze bevolkingsgroep heeft een korte introductie nodig. Acadians zijn de afstammelingen van de Franse kolonie die zich in de 16e en 17e eeuw in oost Canada gesetteld hebben. Nadat de Britten even later het gebied overgenomen hebben zijn deze Fransen het land uitgezet en zijn ze massaal richting Pensylvania in de VS gevlucht. Tijdens de Amerikaanse oorlog zijn vele van hun in kleine groepen terug naar Canadees grondgebied verhuist en hebben zich Acadians genoemd. Op vele plekken in oost Canada zitten nu verschillende plukjes Acadians. Het is een trots volkje want nog altijd wonen velen in dezelfde gemeenschappen en beoefenen ze nog altijd dezelfde cultuur en taal. Nou taal... De Quebecers hebben een aparte Franse spraak, maar de Acadians, die zijn weer een slag lomper. In mijn oren klinkt het als slordig, plattelands Frans met een mix van zo’n 40% Engelse woorden er tussen. Apart!

Hoe dan ook, de familie is heel hartelijk en het werk gevarieerd. De familie heeft 2 honden, 3 katten, 30 kippen, 3 reuzenkonijnen, veeeel vissen en 6 geiten (waarvan 3 zwanger). Ow nee, 2 zwanger, eentje is net bevallen van een klein baby geitje. Zuuuuuuus!

Oke, daar laat ik het bij voor nu.
Groetjes thuis!

https://picasaweb.google.com/115513558109490858852/QuebecFjordeLeuchttuermeAtlantik25GradWorkawayUndFraenglisch?authkey=Gv1sRgCOOb1sb2ztfWQQ